Czerwcowe Hity Czytelni
Lektura na cieplejsze dni
„Mamy do pogadania. Matki świata o miłości, sile i trudnych wyborach” - z Anną Pamułą, reporterką i pisarką rozmawia Agnieszka Urazińska
„Mamy do pogadania” to zapis zajmującej rozmowy o matkach z różnych stron świata, w której pokazuje, że mimo znaczących różnic rodzicielki całego świata bardzo wiele łączy. Opowiadają o kwestii decydowania, a bardziej braku możliwości podejmowania decyzji w różnych istotnych dla kobiet sprawach. W tych opowieściach przebija poczucie winy, taka uniwersalna przypadłość matek. Autorka sama przyznaje, że książka dała jej odpowiedź czym jest jedna z najpiękniejszych i najtrudniejszych ról w życiu oraz pokazała różne twarze macierzyństwa. Tak jak nie ma jednej prawdy o tej niepowtarzalnej miłości, tak każda opowieść jest inna. Te różne historie o tym jak może przebiegać rodzicielstwo otwierają oczy i serce, że można to robić inaczej i uświadomić sobie jak należy zaufać własnej macierzyńskiej intuicji i uwolnić się z poczucia winy.
Porozmawiajmy o mamach / Anna Pamuła ; rozm. przepr. Agnieszka Urazińska // Wysokie obcasy extra. – 2023, nr 6, s. 84-88
Rozmowy z roślinami – czy warto?
Oczywiście, że warto. O ludziach, którzy rozmawiają z drzewami, słuchają ich, w najnowszej publikacji „Cztery strony drzewa” pisze Iza Klementowska. Są w niej historie ludzi „którzy zamiast mówić, słuchają drzew” i to właśnie od nich możemy się nauczyć, jak na nowo budować relacje z drzewami. Istniejemy na świecie dzięki roślinom i dzięki nim będziemy dalej żyć, bez roślin życie prawdopodobnie by nie istniało. Właśnie dlatego powinniśmy zacząć ich słuchać… albo poznać manifest-konstytucję Narodu Roślin, stworzoną przez Stefano Mancuso, włoskiego profesora botaniki i dyrektora Międzynarodowego Laboratorium Neurologii Roślin. W manifeście autor ubiera w słowa roślinne przesłanie, które m.in. pozwoliłoby przetrwać kryzys klimatyczny. Wydawałoby się, że rośliny są nieruchome i milczące, a tymczasem odbierają świat zmysłami, reagują na światło, dotyk, temperaturę, bronią się przed bólem, mają więc własny rodzaj systemu nerwowego. Tylko jak my, ludzie, mamy rozmawiać czy współodczuwać z drzewem, trawą czy warzywem? Pomóc może świadomość, że atomy, z których jesteśmy zbudowani my oraz drzewa, pochodzą z tego samego źródła i są tak samo stare – budulec ten pochodzi z Wielkiego Wybuchu, a więc sprzed prawie czternastu miliardów lat. Jesteśmy więc jednym z roślinami i zależymy od siebie. Od nas zależą losy drzew, roślin, ale przede wszystkim my zależymy od nich. Musimy uszanować potrzeby roślin, bo może tylko dzięki temu w przyszłości jeszcze będziemy istnieć na planecie Ziemia.
Jak rozmawiać z drzewem, trawą i warzywem / Katarzyna Boni // Książki. Magazyn do czytania. – 2023, nr 2, s. 52-54
Zielone płuca Polski
Puszcza Niepołomicka położona jest w zachodniej części Kotliny Sandomierskiej, w widłach Wisły i Raby. Jej powierzchnia to prawie 11 tysięcy hektarów. Składa się z kilku kompleksów leśnych, niegdyś stanowiących całość. Główny kompleks puszczy stanowią siedliska borowe, zaś na terenach sąsiadujących z Wisłą spotkać możemy również lasy łęgowe oraz cenne grądy. Rezerwatem uważanym za jeden z najcenniejszych w Polsce jest rezerwat Lipówka, w którym dominują okazałe lipy, liczące po dwieście lat. Innym obszarem o unikalnym charakterze jest rezerwat Dębina, gdzie spotkać można głównie dorodne dęby, będące pomnikami przyrody. Te dwa rezerwaty są najstarszymi, utworzonymi w 1957 roku. Cztery lata młodszy jest rezerwat Gibiel, mający największą powierzchnię. Zupełnie inny charakter ma obszar Wiślisko-Kobyle, położony w bezpośrednim sąsiedztwie koryta Wisły. Znajduje się tam cenne starorzecze z towarzyszącym mu kompleksem roślinności wodnej i terenów podmokłych. Terytorium puszczy ma wyjątkowe znaczenie ekologiczne, edukacyjne oraz społeczne. Znaczna część terenów Puszczy Niepołomickiej jest udostępniona turystycznie. Na jej terenie znajdują się szlaki piesze i rowerowe. Prowadzona jest na tym obszarze działalność edukacyjna i naukowa. To miejsce, które cieszy się popularnością przez cały rok, ale szczególnie piękne jest wiosną, gdy zakwitają zawilce i kokorycze.
Puszcza Niepołomicka / Katarzyna i Wojciech Mędrzak // Przyroda Polska. – 2023, nr 5, s. 24-25
